Εάν ο πομπός και η γραμμή μεταφοράς (κάθοδος) έχουν την ίδια σύνθετη αντίσταση για παράδειγμα 50 Ohms ενώ η κεραία παρουσιάζει σύνθετη αντίσταση 100 Ohms, τότε υπάρχει κακή προσαρμογή (αναντιστοιχία) μεταξύ τους.
Ένα
μέρος της ισχύος που προέρχεται από τον πομπό (Forwarded) και το οποίο θα
έπρεπε να εκπεμφθεί από την κεραία, ανακλάται (Reflected) σε αυτήν και
επιστρέφει πίσω στον πομπό. Καθώς συμβαίνει αυτό, αναπτύσσονται στάσιμα κύματα
(SWR) στην γραμμή τροφοδοσίας (κάθοδο). Η αναλογία της μέγιστης τάσης που
πηγαίνει προς την κεραία και της μετρούμενης τάσης που αντανακλάται πίσω προς
τον πομπό σε συνθήκες κακής προσαρμογής (αναντιστοιχίας) ονομάζεται VSWR εκ
του Voltage Standing Wave Ratio.
Όταν
το VSWR (συχνά ονομαζόμενο SWR) υπερβαίνει τα 2 έως 1, τότε αυτόματα ο πομπός
HF θα μειώσει την ισχύ του για να μειωθεί η ηλεκτρική και η θερμική καταπόνηση
των εξαρτημάτων του. Η επιστρεφόμενη ισχύς δεν έχει πού να πάει και
μετατρέπεται σε θερμότητα. Αυτή η θερμότητα μπορεί να διασκορπιστεί από την
κάθοδο ή ακόμη και από τα εξαρτήματα στο κύκλωμα εξόδου του πομπού. Είτε έτσι
είτε αλλιώς, ένας από τους κανόνες που διέπει τον εξοπλισμού μας είναι "η
θερμότητα είναι κακή". Επομένως, αυτό συμβαίνει όταν υπάρχουν στάσιμα
κύματα.
Πώς
μπορεί να μειωθεί ο παράγοντας SWR; Είτε αλλάζοντας το μήκος της κεραίας είτε
προσθέτοντας μία διάταξη συντονισμού που να προσαρμόζει ακριβώς την κάθοδο με
την κεραία. Η διάταξη/συσκευή που μπορεί να εκτελεί αυτή τη λειτουργία (σήμερα
πλέον αυτόματα) ονομάζεται Antenna Coupler.
Εάν
τα στάσιμα που παρουσιάζονται από μια κεραία είναι λιγότερα από 2 προς 1, η
προσθήκη ενός antenna coupler θα επιφέρει μόνο μέτρια βελτίωση
στη μεταφορά της ενέργειας προς την κεραία. Εάν τα SWR είναι πάνω από 2 προς 1,
τα αποτελέσματα μπορεί να είναι δραματικά από αυτό το τμήμα του εξοπλισμού μας
(Coupler).
Ένα
από τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε τα προηγούμενα χρόνια με
τα couplers ήταν ότι αυτά ήταν χειροκίνητης ρύθμισης, με μια σειρά
πυκνωτών και πηνίων με πολλά κουμπιά πάνω τους ή η όλη διαδικασία γινόταν από
μεγάλους σερβοκινητήρες που διάβαζαν τάσεις και πραγματοποιούσαν ανάλογες
ρυθμίσεις. Αλλά καμία από αυτές τις δύο προσεγγίσεις δεν ήταν αρκετά καλή σε
σχέση με τη νέα τεχνολογία που έγινε διαθέσιμη τα τελευταία χρόνια των
αυτόματων couplers.
Σήμερα χρησιμοποιούνται μικροεπεξεργαστές και μνήμες για τις ρυθμίσεις/συντονισμούς του κεραιοσυστήματος στα βραχέα. Οι χρόνοι συντονισμού έχουν σχεδόν μηδενιστεί και γίνονται με ακρίβεια. Οι μνήμες «θυμούνται» τον προηγούμενο συντονισμό στη συγκεκριμένη συχνότητα.