Αρχικά θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον συνάδελφο και φίλο ραδιοερασιτέχνη Γιώργο Αντωνιάδη (SV1BLB) για την παραχώρηση των εικόνων από το τεχνικό εγχειρίδιο της θερμογεννήτριας «THERMOGENERATOR TEGK 2-2 THERMO ELECTRIC GENERATOR» που διαθέτει. Η έρευνα για την ανεύρεση πληροφοριών έγινε από τον Blogger. Πρόκειται για μία γεννήτρια ρεύματος που έχει αφήσει εποχή και προέρχεται από τη Ρωσία (την τότε ΕΣΣΔ) τα τέλη της δεκαετίας του 1950.
Η κατασκευή της συγκεκριμένης γεννήτριας του εγχειριδίου αυτού προσδιορίζεται το 1956 – τότε δεν υπήρχε ηλεκτροδότηση των χωριών της χώρας και υπήρξε η ανάγκη ρευματοδότησης των ραδιοφώνων για να μαθαίνουν νέα αλλά και για να ψυχαγωγούνται οι κάτοικοι.(Click σε όλες τις εικόνες του άρθρου για μεγέθυνση).
Έχει σχεδιαστεί για να
τροφοδοτεί με ηλεκτρικό ρεύμα ένα συγκεκριμένο τύπο ραδιοφώνου και μόνο. Συνοδευόταν από την εικονιζόμενη λάμπα και χρησιμοποιώντας την παραγόμενη θερμότητα από την καύση κηροζίνης σε αυτήν, λειτουργούσε το ραδιόφωνο!!! Το ύψος της
ήταν 90 εκατοστά (50 εκατοστά χωρίς την ανάρτηση της αλυσίδας) το δε βάρος της ήταν
6,65 κιλά (χωρίς το καλώδιο τροφοδοσίας
και χωρίς καύσιμο) η μέγιστη διάμετρος 30 εκατοστά που αναφέρεται στο θερμοζεύγος.
Ακολούθησαν τα αμέσως επόμενα έτη δύο άλλα νέα μοντέλα ελαφρώς παραλλαγμένα
στην εξωτερική εμφάνιση, τα TGK-3 TGK-10.
Με τη θερμότητα που παρήγαγε η λάμπα από την καύση
ο μεταλλικός περιβάλλον σκελετός παρήγαγε χαμηλής τάσης συνεχές ηλεκτρικό ρεύμα
με το οποίο τροφοδοτούνταν το ραδιοφώνο. Εκτός λοιπόν από το φωτισμό το βράδυ, πρόσφερε παράλληλα και τάση η οποία μπορούσε να φορτίσει μπαταρία ή να τροφοδοτήσει
και να λειτουργεί κατευθείαν το ραδιόφωνο.
Το σετ του λαμπτήρα και ραδιοφώνου σχεδιάστηκε αρχικά για εξαγωγή στη Μέση Ανατολή, ώστε να επιτρέπει στους ακροατές να ακούν το Radio Moscow. Ο ραδιοφωνικός δέκτης ήταν κατασκευασμένος με 7 λυχνίες και κάλυπτε τα μεσαία κύματα από τους 175 kHz έως και το μέσον των βραχέων τους 12,3 MHz σε τέσσερις μπάντες – ζώνες. Το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η ικανότητά του να καίει κηροζίνη και χάρη στην προσαρμογή ενός θερμοηλεκτρικού ζεύγους πάνω στη γυάλινη φιάλη της λάμπας παρήγαγε συνεχές ρεύμα 1,2 βολτ, τα οποία άναβαν τα νήματα απευθείας των λυχνιών και μέσω ενός μετατροπέα η τάση αυξανόταν σε 90 βολτ για την τροφοδοσία της ανόδου αυτών. Αν υπήρχε σύνδεση με μπαταρίες το σετ μπορούσε επίσης να λειτουργεί απευθείας από αυτές σε διαφορετικό χρόνο χωρίς να ανάβει η λάμπα.
Το σοβιετικό αυτό μοντέλο ραδιοφώνου μπορούσε
να κάνει λήψη ραδιοφωνικών σταθμών από ολόκληρο τον κόσμο με μία κεραία μερικών
μέτρων, από απλό σύρμα, μέσα στο δωμάτιο. Ο ήχος προερχόταν από τις λυχνίες
εξόδου που ήταν συνδεδεμένες σε διάταξη push-pull και οδηγούσαν ένα ισχυρό
ηχείο 12 εκατοστών για μεγάλη ένταση ακρόασης στο χώρο.
Λέγεται ότι μπορούσε να λειτουργήσει 8 με 16 ώρες με το ένα τέταρτο του καυσίμου που χωρούσε η λάμπα. Αυτό το τελευταίο φαίνεται απίστευτο λόγω της μεγάλης εξοικονόμησης καυσίμου. Αναζητώντας στο διαδίκτυο βρήκαμε ότι σήμερα το 2020 πωλούνται μόνο οι λάμπες έναντι 1.000 ευρώ (μη συμπεριλαμβανομένου του ραδιοφώνου). Αυτά για να μαθαίνουν οι μικρότεροι και να θυμούνται οι λίγο μεγαλύτεροι…
